دل به حال کسی سوختن به انگلیسی

عبارت «دل به حال کسی سوختن» در زبان انگلیسی به to feel pity for someone یا to feel sympathy for someone ترجمه می‌شود.

این عبارت احساسی انسانی و عمیق را توصیف می‌کند که در آن فرد نسبت به رنج، سختی یا موقعیت دشوار شخص دیگری دلسوزی و همدلی نشان می‌دهد. وقتی دل انسان به حال کسی می‌سوزد، نوعی غم ملایم و شفقت درونی در او شکل می‌گیرد که معمولاً با میل به کمک کردن یا تسکین دادن همراه است.

این احساس از مهم‌ترین جلوه‌های انسانیت و همدلی در روابط اجتماعی به شمار می‌آید. دل‌سوزی نسبت به دیگران نشان‌دهنده‌ی درک عاطفی و توانایی دیدن دنیا از دیدگاه فرد دیگر است. انسان‌ها از دوران کودکی یاد می‌گیرند که چگونه نسبت به رنج دیگران واکنش نشان دهند؛ و وقتی این احساس در فردی قوی باشد، او به دیگران نزدیک‌تر، مهربان‌تر و نوع‌دوست‌تر می‌شود. دل به حال کسی سوختن، نقطه‌ی آغاز بسیاری از اعمال نیک و رفتارهای انسان‌دوستانه است.

از منظر روانشناسی، دل‌سوزی (compassion) نوعی واکنش هیجانی سالم است که ریشه در شناخت عاطفی دارد. این احساس زمانی بروز می‌کند که فرد بتواند درد یا رنج دیگری را شناسایی کرده و در عین حال تمایل به کمک و بهبود شرایط او داشته باشد. با این حال، روان‌شناسان میان «دل‌سوزی سالم» و «ترحم بیش از حد» تفاوت قائل می‌شوند؛ چرا که نوع اول به همراه درک و احترام است، اما نوع دوم ممکن است به احساس برتری یا دلسوزی از بالا به پایین منجر شود.

در ادبیات و فرهنگ فارسی، این تعبیر جایگاه ویژه‌ای دارد. شاعران و نویسندگان بارها از «سوختن دل» برای توصیف عشق، دلسوزی یا رنج درونی استفاده کرده‌اند. این عبارت نه تنها حالت احساسی را منتقل می‌کند، بلکه بار عاطفی و شاعرانه‌ای دارد که از عمق تجربه‌ی انسانی سرچشمه می‌گیرد. در داستان‌ها، وقتی گفته می‌شود «دلش به حال او سوخت»، معمولاً نشانه‌ای از لحظه‌ای انسانی و تحول درونی در شخصیت است.

در زندگی روزمره نیز، دل به حال کسی سوختن به اشکال مختلف بروز پیدا می‌کند — دیدن فردی در شرایط سخت اقتصادی، شنیدن داستانی غم‌انگیز، یا مشاهده‌ی رنج حیوانی بی‌پناه. این احساس می‌تواند منبع انگیزه‌ای قوی برای انجام کارهای خیر، کمک به دیگران یا حتی تغییر دیدگاه انسان نسبت به زندگی باشد. در واقع، «دل به حال کسی سوختن» نشانه‌ی لطافت روح، توان درک درد دیگران و تمایل به ساختن جهانی مهربان‌تر است.